Układ dachu wpływa coś więcej niż na wygląd mieszkaniu, ale również w znacznym stopniu na możliwość wykorzystywania poddasza. Dużo stanowiska zapewniają np. zwykłe, dwuspadowe dachy o dużej rozpiętości oraz znacznym kącie nachylenia połaci (powyżej 40°) oraz dachy wraz z wysoką ścianką kolankową. Swoboda w zagospodarowaniu poddasza zależy również od rodzaju struktury dachu, gdyż jej elementy mogą ją znacznie ograniczać.

Przy budynkach godne polecenia są przede wszelkim dachy o nieskomplikowanych kształtach (głównie dwuspadowe) i – jakie możliwości się z tym wiąże – nieskomplikowanej konstrukcji. Takie struktury dachowe są tańsze i łatwiej poprawnie ułożyć na tych propozycji pokrycie, lepiej dlatego nie urozmaicać katalogów licznymi lukarnami, dymnikami i wieżyczkami.

Wykonanie skomplikowanego wielopołaciowego dachu wymaga bardzo ogromnych kwalifikacji oraz niemałej staranności zarówno od czasu cieśli, jak i dekarzy. Łatwiej wtedy na temat błędy, a liczne kosze pomiędzy połaciami sprzyjają zaleganiu śniegu i utrudniają odprowadzanie wody deszczowej. drewzim.pl/co-to-jest-pellet/

Więźba dachowa – krokwiowa i krokwiowo-jętkowa

W tych najprostszych więźbach (rys. 3 i 4) pary krokwi zbiegających się w kalenicy tworzą strukturę wiązarów – podobnych w całym dachu. Jeśli strop poddasza jest drewniany, dolnymi pasami wiązarów potrafią być belki stropowe, a gdy strop jest żelbetowy bądź ceramiczny, funkcję pasów dolnych może też przejąć jego budowa nośna. Wówczas na ogół krokwi nie opiera się bezpośrednio na murze, lecz na zakotwionym w nim krawędziaku.

Uwaga! Drewniane elementy więźby muszą stanowić oddzielone od muru warstwą izolacji przeciwwilgociowej. Najczęściej wykonuje się ją z papy.

Jętka, poziomy element pomiędzy krokwiami, towarzyszy ich usztywnieniu oraz zmniejsza uginanie się krokwi pod obładowaniem.

Wiązary wiąże się usztywniającymi więźbę wiatrownicami, ponadto usztywnia hałasuje deskowanie lub ołacenie.

Największą zaletą tejże konstrukcji jest do niej prostota. Jednak obok typowym wykonaniu oficjalne wady to nieogromna dopuszczalna rozpiętość a mianowicie do 6-7 metrów, oraz wymagany ogromny spadek dachu a mianowicie 40°-60°. Jednak podpierając jętkę dwoma słupami na krańcach a także wzmacniając połączenie krokwi w kalenicy (z nakładkami i deską kalenicową – rys. 5) oraz robiąc zakotwienie dolnego ukończenia krokwi można powiększyć rozpiętość konstrukcji do odwiedzenia 12 m, natomiast spadek dachu obniżyć do 20°.

Tuż przy niewielkich rozpiętościach, wówczas gdy nie ma słupów, przestrzeń poddasza możemy dowolnie dzielić. Jętki są często używane jako element konstrukcyjny sufitu albo pozostawia się je widoczne, by dodawały charakteru pomieszczeniom pod skosami.

Więźba dachowa – płatwiowa

Płatwie to belki równoległe do kalenicy, na których opierają się krokwie. Dolne płatwie spoczywają na stropie lub ściance kolankowej, pozostałe zaś są podparte słupami. Obciążenia są przekazywane za pośrednictwem płatwi na ściany nośne i strop.

Najczęściej elementem wiązarów są też szczypce – umieszczone powyżej płatwi pary belek lub desek obejmujących obustronnie krokwie i słupy. Natomiast miecze pozwalają zwiększyć odstępie pomiędzy słupami. Słupy i kleszcze rozmieszcza się tylko co 3-4 pary krokwi (wiązarów), reszta wiązarów składa się z samych krokwi.

Więźba płatwiowa występuje przy wielu odmianach oraz jest bardzo uniwersalna. Rozpiętość dachu ma możliwość sięgać 12 metrów, a jego rzut może być nawet bardzo skomplikowany.

Zestawiając odpowiednio liczbę płatwi i słupów możemy zaś zaprojektować kalenica o niemal dowolnym, nawet minimalnym spadku.

Utrudnieniem w zagospodarowaniu poddasza o tak zaawansowanej więźbie są filary, jednak są rozstawione co 3-4 metry, czasem udaje się zaś ukryć gryzie w ściankach działowych.

Więźba dachowa – z wiązarów kratowych

Wiązary kratowe (kratownice) to nowoczesne konstrukcje złożone ze cieńszych elementów niż standardowe więźby ciesielskie. Wiązar taki składa się z pasa górnego i dolnego, między którymi znajdują się cienkie pionowe słupki i ukośne krzyżulce. Dzielą one obszar wiązara na względnie niewielkie trójkąty.

Wiązar kratowy ma niezwykle dużą sztywność jak i również wytrzymałość, jest przy tym lekki, a do jego wykonania potrzeba niewiele drzewa. Takie wiązary mogą mieć oczywiście także wady – ich wykonanie jest bardzo pracochłonne i wymaga sporej dokładności.

Dlatego najkorzystniej, jeśli są przygotowywane nie na budowie, lecz w wyspecjalizowanej wytwórni. Korzystne (i najtańsze) jest wówczas wykonanie wielu podobnych wiązarów. Cienkie składniki są bardziej wrażliwe na działanie płomienia i korozję biologiczną (grzyby i owady), dlatego szczególnie istotna jest odpowiednia właściwość drewna. Szczęśliwie wytwórnie na ogół pilnują o jakość surowca.

W domach 1 rodzinnych stosuje się wiązary kratowe o rozpiętości do 12 m, choć można wykonać znacznie większe. Katalogów zaletą jest jest to, że nie żądają podpór pośrednich (wewnętrznych ścian nośnych oraz podciągów). Choć wiązary kratowe można skonstruować do każdego dachu, spadki dachów na temat konstrukcji z wiązarów kratowych są zwykle niewielkie (do 20°), gdyż przestrzeń poddasza podzielona takimi wiązarami w zasadzie nie sprawdza się do wykorzystywania.

Wyjątkiem są w tym miejscu dachy o konstrukcji jak na rys. 9. Wiązary zastosowano tu w struktury dachu krokwiowego a mianowicie wiązar kratowy na temat wysokości 30-40 cm zastępuje tu krokiew z litego drzewa. Rozpiętość dachu być może sięgać nawet 12 m, a tolerowany kąt jego nachylenia to 21-44°. Powstałe w ten strategia poddasze można nadzwyczaj dobrze wykorzystać w charakterze mieszkalne.

Więźba dachowa – wieszarowa

Owo szczególny rodzaj struktury, przydatny głównie wtedy, gdy odległości pomiędzy ścianami nośnymi istnieją bardzo duże (ok. 10 m), gdy np. wszystkie obciążania muszą być wyciągnięte na ściany zewnętrzne (brak wewnętrznych tapet nośnych).

Krokwie transmitują obciążenia np. na płatwie, an owe zaś – dzięki wieszaki zamiast dzięki słupy. Więźby na temat konstrukcji wyłącznie wieszarowej nie są atrakcyjne i rzadko spotyka się je o rozpiętości ponad 12 m. Jednak wieszaki bywają wykorzystywane w zastępstwie słupów, w więźbach o różnej konstrukcji.

Forma dachu wpływa coś znacznie więcej aniżeli tylko na wygląd domu, ale również w znacznym stopniu na możliwość wdrożenia poddasza. Dużo obszaru zapewniają np. proste, dwuspadowe dachy na temat dużej rozpiętości jak i również znacznym kącie nachylenia połaci (powyżej 40°) oraz dachy wraz z wysoką ścianką kolankową. Swoboda w zagospodarowaniu poddasza zależy też od rodzaju struktur dachu, gdyż jej elementy mogą ją znacznie ograniczać.

Po budynkach godne polecenia są przede każdemu dachy o nieskomplikowanych kształtach (głównie dwuspadowe) i – jakie możliwości się z tymże wiąże – nieskomplikowanej konstrukcji. Takie konstrukcje dachowe są tańsze i łatwiej prawidłowo ułożyć na nich pokrycie, lepiej dlatego nie urozmaicać pierwotnego licznymi lukarnami, dymnikami i wieżyczkami.

Wykonanie skomplikowanego wielopołaciowego dachu wymaga bardzo wielkich kwalifikacji oraz niemałej staranności zarówno od czasu cieśli, oraz dekarzy. Łatwiej wtedy na temat błędy, a mnogie kosze pomiędzy połaciami sprzyjają zaleganiu płatków śniegu i utrudniają odprowadzanie wody deszczowej.

Więźba dachowa – krokwiowa i krokwiowo-jętkowa

Przy tych najprostszych więźbach (rys. 3 oraz 4) pary krokwi zbiegających się w kalenicy tworzą konstrukcję wiązarów – jednakowych w całym dachu. Jeśli strop poddasza jest drewniany, dolnymi pasami wiązarów mogą być belki stropowe, a gdy strop jest żelbetowy bądź ceramiczny, funkcję pasów dolnych może też przejąć jego konstrukcja nośna. Wówczas na ogół krokwi nie polega bezpośrednio na murze, lecz na zakotwionym w nim krawędziaku.

Uwaga! Drewniane składniki więźby muszą być oddzielone od muru warstwą izolacji przeciwwilgociowej. Najczęściej wykonuje się ją z papy.

Jętka, poziomy detal pomiędzy krokwiami, towarzyszy ich usztywnieniu jak i również zmniejsza uginanie się krokwi pod obciążeniem.

Wiązary wiąże się usztywniającymi więźbę wiatrownicami, ponadto usztywnia hałasuje deskowanie lub ołacenie.

Największą zaletą naszej konstrukcji jest jej prostota. Jednak przy typowym wykonaniu oficjalne wady to nieduża dopuszczalna rozpiętość – do 6-7 m, oraz wymagany duży spadek dachu – 40°-60°. Jednak podpierając jętkę dwoma słupami na krańcach a także wzmacniając połączenie krokwi w kalenicy (z nakładkami i deską kalenicową – rys. 5) oraz wykonując zakotwienie dolnego finiszu krokwi można powiększyć rozpiętość konstrukcji do 12 m, natomiast spadek dachu zmniejszyć do 20°.

Tuż przy niewielkich rozpiętościach, gdy nie ma słupów, przestrzeń poddasza wolno dowolnie dzielić. Jętki są często wykorzystywane jako element konstrukcyjny sufitu albo pozostawia się je dostrzegalne, by dodawały zakresu pomieszczeniom pod skosami.

Więźba dachowa – płatwiowa

Płatwie to belki równoległe do odwiedzenia kalenicy, na jakich opierają się krokwie. Dolne płatwie spoczywają na stropie lub ściance kolankowej, pozostałe zaś są podparte słupami. Obciążenia będą przekazywane za pośrednictwem płatwi na elewacje nośne i strop.

Najczęściej elementem wiązarów są też kleszcze – umieszczone niżej płatwi pary belek lub desek zawierających obustronnie krokwie i słupy. Natomiast miecze pozwalają zwiększyć odległości pomiędzy słupami. Filary i kleszcze rozmieszcza się tylko co 3-4 pary krokwi (wiązarów), reszta wiązarów składa się wraz z samych krokwi.

Więźba płatwiowa występuje w wielu odmianach jak i również jest bardzo uniwersalna. Rozpiętość dachu może sięgać 12 m, a jego rzut może być poniekąd bardzo skomplikowany.

Zestawiając odpowiednio liczbę płatwi i słupów można zaś zaprojektować grzbiet o niemal przypadkowym, nawet minimalnym spadku. Usługi Tartaczne Krosno

Utrudnieniem w zagospodarowaniu poddasza o takowej więźbie są słupy, jednak są rozstawione co 3-4 metry, czasem udaje się zaś ukryć hałasuje w ściankach działowych.

Więźba dachowa a mianowicie z wiązarów kratowych

Wiązary kratowe (kratownice) to nowoczesne budowle złożone ze cieńszych elementów niż tradycyjne więźby ciesielskie. Wiązar taki składa się z pasa górnego i dolnego, pomiędzy którymi znajdują się cienkie pionowe słupki i ukośne krzyżulce. Dzielą one obszar wiązara na stosunkowo niewielkie trójkąty.

Wiązar kratowy ma nadzwyczaj dużą sztywność jak i również wytrzymałość, jest tuż przy tym lekki, natomiast do jego wykonania potrzeba niewiele drzewa. Takie wiązary mają oczywiście także wady – ich przeprowadzenie jest bardzo pracochłonne i wymaga sporej dokładności.

Dlatego najpomyślniej, jeśli są przygotowywane nie na budowie, lecz w wyspecjalizowanej wytwórni. Korzystne (i najtańsze) jest wtedy wykonanie wielu podobnych wiązarów. Cienkie części są bardziej delikatne na działanie ognia i korozję biologiczną (grzyby i owady), dlatego szczególnie istotna jest odpowiednia jakość drewna. Szczęśliwie wytwórnie na ogół pilnują o jakość surowca.

W domach jednorodzinnych stosuje się wiązary kratowe o elastyczności do 12 metrów, choć można przeprowadzić znacznie większe. Ich zaletą jest owo, że nie wymagają podpór pośrednich (wewnętrznych ścian nośnych czy podciągów). Choć wiązary kratowe można zbudować do każdego dachu, spadki dachów na temat konstrukcji z wiązarów kratowych są najczęściej niewielkie (do 20°), gdyż przestrzeń poddasza podzielona takimi wiązarami w zasadzie nie sprawdza się do wykorzystywania.

Wyjątkiem są tutaj dachy o struktur jak na obrys. 9. Wiązary zastosowano tu w konstrukcji dachu krokwiowego a mianowicie wiązar kratowy na temat wysokości 30-40 cm zastępuje tu krokiew z litego drzewa. Rozpiętość dachu ma możliwość sięgać nawet dwunastu m, a dopuszczalny kąt jego nachylenia to 21-44°. Powstałe w ten środek poddasze można nadzwyczaj dobrze wykorzystać jak mieszkalne.

Więźba dachowa – wieszarowa

Owo szczególny rodzaj struktury, przydatny głównie w takim przypadku, gdy odległości między ścianami nośnymi będą bardzo duże (ok. 10 m), wówczas gdy np. wszystkie obciążenia muszą być wyłożone na ściany zewnętrzne (brak wewnętrznych elewacji nośnych).

Krokwie przekazują obciążenia np. na płatwie, a te zaś – dzięki wieszaki zamiast w słupy. Więźby na temat konstrukcji wyłącznie wieszarowej nie są znane i rzadko widuje się je o elastyczności ponad 12 metrów. Jednak wieszaki bywają wykorzystywane w zastępstwie słupów, w więźbach o różnej struktur.